كاروان‌ها براي استراحت و استفاده از آب زلال بركه‌اي كه بر سر چهارراهي واقع شده بود، توقف مي‌كردند و پس از اندكي استراحت و نوشيدن آب گوارا به سمت سرزمين خود حركت مي‌كردند. اين مكان را كه در نزديكي مكّه بود غدير مي‌ناميدند. غدير بركه‌اي ناآشنا و گمنام، در انزواي دوردست بيابانها كه با زنگ شتران رهگذر بدون هيچ هياهويي، انبوه كاروانيان تشنه را از دل خويش سيراب مي‌كرد تا اينكه آن مرد خدا حضرت محمد (صلي ا. غدير منبع
درباره این سایت